پدیده بزهکاری در همه گروه‌های سنی چه اطفال و نوجوانان و چه بزرگسالان محور اصلی نظام کیفری و سیاست جنایی می‌باشد. اما بررسی بزهکاری اطفال و نوجوانان، به دلیل اینکه این گروه سنی در معرض آسیب‌های جدی قرار دارند و سلامت روانی و رفتاری آنان تضمین‌کننده امنیت آینده جامعه است از اهمیت بیشتری برخوردار است. از عوامل مهمی که امروزه تاثیر قابل توجهی در بزهکاری و فعال سازی حس بزهکاری بالقوه در این گروه سنی دارد رسانه‌ها و همچنین بازی‌های خشونت آمیز رایانه‌ای می‌باشند. مواجهه مکرر با خشونت رسانه‌ای می‌تواند موجب عادی‌سازی خشونت، تضعیف حساسیت اخلاقی، و تقویت نگرش‌های بزهکارانه در کودکان و نوجوانان شود. آنچه که در این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و با تکیه بر آموزه‌های حقوقی و جرم‌شناختی مورد بحث قرار می گیرد این است که برنامه‌ها و موضوعات ضد اجتماعی و غیراخلاقی این رسانه‌ها، نمی‌توانند در رفتار و روحیات اطفال و نوجوانان بی تأثیر باشند، همچنین در رویه و سطح جامعه محرز است که قانون گذار و نهاد تقنین کنترلی مقبول بر فضای مجازی، رسانه‌ها و همچنین بازی‌های رایانه‌ای ندارد و موجب خلأ در نظام پیشگیری از جرم شده است؛ در واقع می‌توان گفت استفاده از فضای مجازی در امر پیشگیری از وقوع جرم که به عنوان یکی وظایف قوه قضایه در اصل 156 قانون اساسی مقرر شده است، جدی تلقی نشده است و برنامه‌ریزی خاصی در این راستا مشهود نیست. در نهایت آنچه که مورد هدف نگارندگان این پژوهش می‌باشد بررسی ابعاد حقوقی و جرم‌شناختی مسئله، بر اهمیت تدوین راهکارهای پیشگیرانه و حمایتی با هدف کاهش مواجهه اطفال و نوجوانان با محتوای خشونت‌آمیز رسانه‌ای و پیشگیری از شکل‌گیری رفتارهای بزهکارانه در آنان تاکید می‌کند.
