هرچند درمان بیماری از طریق پزشکی یکی از ضروریتهای زندگی اجتماعی است، لکن قانونگذار در مواردی پزشک را ضامن خساراتی دانسته که در ضمن درمان به بیمار وارد میشود. قانونگذار به منظور کمکبه درمان و پیشگیری از اینکه مسئولیت مانعی در جهت درمان نباشد، شرایطی را در نظر گرفته که در صورت رعایت آنها پزشکمسئول خساراتی که در نتیجۀ درمان ایجاد میشود نیست. پارهای از درمانها علیرغم اینکه برای بیمار ضروری هستند، لکن به واسطۀ اینکه پزشکدر انجام آنها مقررات فنی و یا قانونی را رعایت نکرده، سوء درمان محسوب شده و از این طریق بیمار متحمل خساراتی میشود. در حقوق ایران، در صورتی که پزشک در درمان درست رفتار نکرده و سوء درمان داشته باشد، مطابق با قواعد عمومی مسئولیت، مسئول جبران خسارات وارده به بیمار میباشد. لکن شرایطی وجود دارد که در صورت رعایت آنها، ولو پزشک در درمان رعایت مقررات یا موازین را نکرده باشد و سوء درمان داشته باشد، پزشک مسئول نیست. در این پژوهش هدف مطالعۀ شرایط قانونی معافیت پزشک از مسئولیت ناشی از سوء درمان است. بر اساس نتایج آن در صورت مشروعیت عمل جراحی و طبی، اذن به درمان، فقدان تقصیر و اخذ برائت در صورت ورود خسارت پزشکمسئول نیست.
