«تشهیر» اعلان مجازات مجرم و ندا دادن به جرم او در برابر مردم است، بالاخص در جرایمی که ممکن است به مجرم به عنوان امین مردم اعتماد شود، از این طریق وی را شناخته و از او دوری می نمایند. «تشهیر»، از آنجایی که دارای وجهه ی تنبیهی و سزادهی بوده در زمره ی مجازات های پذیرفته شده در موازین فقهی است. این مجازات در گذشته در قالب شیوه هایی مانند گرداندن مجرمین در شهر و تراشیدن موی سر مجرم اعمال می شده و انتشار حکم محکومیت و نصب پلاکارد در زمره جلوه های نوین این مجازات در حقوق کیفری مدرن است. قانون مجازات اسلامی 1392 اولین قانونی است که به نحو گسترده ای این کیفر را درباره طیف وسیعی از جرایم مورد تصریح قرار داده است که این امر در غیاب برخی ملاحظات و شرایط لازم الرعایه برای بکارگیری این کیفر، ممکن است دربردارنده آثار منفی برای فرد و جامعه باشد. به هرحال در این قانون، کیفر تشهیر هم به عنوان یکی از مجازات های اصلی تعزیری و هم در قالب یک مجازات تکمیلی(در هر دو شق اختیاری و الزامی آن) مورد توجه واقع شده که در این پژوهش به تفصیل مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
