در این پژوهش ابعاد شخصیتی نوجوانان و اینکه آیا شیوه برخورد والدین آنان می تواند ویژگیهای شخصیتی آنها را پیش بینی کند یا نه مورد بررسی قرار گرفت. داده های پژوهش از دانش آموزان دبیرستانی مدارس شهر شیراز جمع آوری شد(n= ,99؛ 49 پسر و 50 دختر).گروه نمونه به صورت تصادفی انتخاب شده و در ابتدا پرسشنامه شخصیتی آیزنک را پر کردند و سپس پرسشنامه محیط خانوادگی که 77 سؤال داشت اجرا شد. مدل آماری تحلیل داده ها رگرسیون خطی بود. نتایج پژوهش نشان داد بعد « محبت»به طور معنی داری برونگرائی، پسیکوزگرائی و نورزگرایی را پیش بینی می کند. اما بعد « کنترل» موارد ذکر شده را نمی تواند پیش بینی کند. این یافته ها بدین معنی است که هر چه والدین با نوجوانان رفتار گرم و پذیرنده داشته باشند، نوجوانان در رفتارهای اجتماعی درگیر شده و به سوی برونگرایی گرایش خواهند داشت هم چنین یافته ها در رابطه با متغیرهای نورزگرایی و پسیکوزگرایی بدین معنی است که هرچه والدین گرم و پذیرا باشند، نوجوانان کمتر احساس عصبانیت و ناراحتی می کنند و هم چنین کمتر رفتارهای غیرعادی از خود نشان داده و کمتر رفتارهای خصومت آمیز و پرخاشگرانه نشان می دهند.
