زمینه مسئله: نبود پشتوانه نظری برای مصاحبه انگیزشی، یکی از مسائل اثربخشی این روش در روان شناسی سلامت بوده است. از طرفی این روش اخیراً برای کنترل بیماری عروق کرونر به عنوان اولین علت مرگ و میر در ایران و کشورهای توسعه یافته به کار رفته است. هدف: پژوهش حاضر به بررسی ساز و کار اثربخشی مصاحبه انگیزشی بر میزان فعالیت بدنی در بیماران عروق کرونر قلب بر اساس نظریه خود تعیین گری می پردازد. روش: با استفاده از طرح شبه آزمایشی از نوع آمیخته بین آزمودنی و درون آزمودنی، از میان بیمارانی که بر روی عروق کرونر آنان عمل جراحی باز قلب انجام شده بود، دو گروه آزمایش (80 =n) و کنترل (83 =n) انتخاب شدند. گروه آزمایش در جلسات مصاحبه انگیزشی شرکت کرده و گروه کنترل روند معمول بیمارستان را طی کردند. هر دو گروه، در مورد فعالیت بدنی، نیازهای بنیادی روان شناختی، اضطراب، استرس و افسردگی در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون مورد سنجش قرار گرفتند. یافته ها: مصاحبه انگیزشی به طور مستقیم، فعالیت بدنی را زیر تأثیر قرار داد. از سوی دیگر، ارضای نیازهای خودمختاری و ارتباط با دیگران، میزان فعالیت بدنی را کنترل کرد. نتیجه گیری: مصاحبه انگیزشی، به عنوان مداخله روان شناختی مؤثر در کنترل فعالیت بدنی بیماران، از طریق ارضای نیازهای بنیادی مورد تأیید قرار گرفت.
