یاسین حسینی

هدف: اسپرین عملکردی مچ پا یکی از آسیب های رایج در ورزشکاران مختلف می باشد. بررسی نیروهای عکس العمل زمین در فعالیت هایی از قبیل دویدن، فرود و ... با ریسک آسیب مفاصل اندام تحتانی مرتبط است و از اهمیت کلینیکی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بررسی مولفه های نیروهای عکس العمل زمین هنگام دویدن در افراد مبتال به اسپرین مچ پا در مقایسه با افراد سالم بود. روش بررسی: 10 فوتبالیست سالم و 10 فوتبالیست با عارضه اسپرین مچ پا در این مطالعه شرکت نمودند. با استفاده از یک صفحه نیرو )1000 هرتز( مولفه های نیروی عکسالعمل زمین هنگام دویدن اندازهگیری شد. سپس متغیرهای اوج نیروهای عکس العمل زمین، و نرخ بارگذاری استخراج شدند. آزمون آماری آنوای چند متغیره با سطح معنیداری )05/0˂p )جهت تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد در نیروی عکس العمل همسان سازی شده در جهت Fz1و Fz2 بین دو گروه اختالف معنیداری وجود دارد )014/0=p ،019/0=p ،)از طرفی دیگر در زمان رسیدن به اوج مولفهها در جهتFz3 وFx2 و بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده شد )02/0=p ،004/0=p .)همچنین در زمان رسیدن به اوج نیروهای عکس العمل در جهت خلفی ) Fy1 ) و قدامی) Fy2 ) بین دو گروه اختالف معناداری مشاهده شد )048/0=p ،049/0=p )گروه تجربی نرخ بارگذاری باالتری نسبت به گروه کنترل نشان داد )01/0=p .)اما در سایر متغیرهای نیروی عکس العمل زمین بین گروه ها اختالفی مشاهده نشد .)p˃0/05( نتیجه گیری: نتایج نشان داد مقادیر نیروی عکس العمل اولیه و نرخ بارگذاری در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل باالتر است. به نظر می رسد انطباق پذیری کمتر پا باعث افزایش نرخ بارگذاری و نیروی عکس العمل اولیه زمین در افراد گروه تجربی شده است. از آنجا که این نیروها تشدید کننده انواع آسیب های ساختاری می باشند، بنابراین درمانگران باید توجه ویژهای به کاهش این نیروها با استفاده از اصالح استراتژی حرکتی، تقویت عضالت و حتی در مواردی تجویز کفی طبی نمایند.