زهرا موحدی

بادمجان (Solanum melongena L.) ، یکی از مهم ترین گیاهان صیفی در خانوادۀ سولاناسه است. در این پژوهش نرزایی (آندروژنز) از راه کشت بساک در دو رقم دورگ (هیبرید) بادمجان شامل شانتال و والنتینا بررسی شده است. برای این منظور، ارزیابی تأثیر هورمون بنزیل آمینو -پورین (1 ، 2 ، 3 ، 4 ، 5 ، 6 و 7 میلی گرم بر لیتر) و کینتین ( 4 ، 5 / 4 ، 5 ، 5 / 5 ، 6 ، 5 / 6 و 7 میلی گرم بر لیتر) و همچنین نیترات آمونیوم ( 0 ، 1238 ،5 / 1547 ، 1857 ، 5 / 2166 و 2476 میلی گرم بر لیتر) در سه آزمایش جداگانه بررسی شدند. بنا بر نتایج تجزیۀ واریانس، رقم های مختلف درتیمارهای مختلف پاسخ متفاوتی داشتند. به طورکلی، رقم شانتال در دو تیمار 4 میلی گرم بر لیتر از بنزیل آمینو پورین و 6 میلی گرم بر لیتر از کینتین، بیشترین میزان گیاهچه های باززایی شده را به خود اختصاص داد (به ترتیب، 25 و 7 / 27 درصد). درحالی که رقم والنتینا در دو تیمار 5 میلی گرم بر لیتر از بنزیل آمینو پورین و 7 میلی گرم بر لیتر از کینتین، بیشترین میزان گیاهچه را تولید کرد (به ترتیب، 6 / 19 و 8 / 27 درصد). همچنین نتایج نشان داد، افزایش غلظت نیترات آمونیوم در محیط کشت، کارایی کشت بساک بادمجان را بهبود بخشیده است. به طورکلی در این پژوهش، از رقم های شانتال و والنتینا ، به ترتیب 31 و 13 گیاه به دست آمد. برای بررسی های ژنتیک یاخته ای (سیتوژنتیکی)، به صورت تصادفی شمار ده گیاه از هر رقم تجزیه شد و نتایج نشان داد، در رقم های شانتال و والنتینا، به ترتیب 40 و 50 درصد گیاهان بررسی شده، هاپلوئید بودند.