ایران کشوری است با وسعت حدود 165 میلیون هکتار، که اراضی دارای خاکهای با درجات مختلف شوری، دارای 55 میلیون هکتار، مساحتی بالغ بر 6 درصد مساحت کل ایران را شامل میشوند. یکی از خطرهای عمده بخش کشاورزی ایران، شوری خاک است، عوامل مختلفی از جمله عوامل زمینشناختی، توپوگرافی، اقلیمی، هیدرولوژیکی و مدیریتی، منجر به بروز پدیده شوری منابع خاک شدهاند. یکی از راههای بدست اوردن این عامل مهم ارزیابی تناسب اراضی برای تولیدات مهم در منطقه است. ارزیابی تناسب اراضی شامل برآورد بتانسیل اراضی و بتانسیل آب در منطقه میباشد. منطقه مورد نظر واقع در دشت شوشاب غرب ملایر، استان همدان واقع شده است. یس از نمونهبرداری و آزمایشات نیمرخها براساس کلید طبقهبندی خاک تاکسونومی و راهنمای نقشهبرداری خاک آمریکا در راسته اینسبتی- سولز قرار گرفت. آزمایشات فیزیکی و شیمیایی نمونههای خاک هشت نیمرخ، تعیین شدند. نتایج این تحقیق نشان داد، خاک منطقه در سولز قرار دارد. عوامل شوری خاک منطقه عبارتند از: رده اینسپتی SAR ، ESP ، pH ، EC بالا، آبیاری با آب شور، رها کردن زمین، شیوه نادرست آبیاری، الگوی کشت نامناسب. بررسی تناسب اراضی با روش فائو نشان داد که عامل اصلی محدودیت در منطقه قلیائیت و سنگریزه میباشد. در نهایت روش فائو برای کاهش شوری خاک منطقه کشت محصولات مقاوم به شوری، مانند گندم و چغندرقند را یشنهاد داد.
