عباس زمانی

این آزمایش به منظور بررسی فعالیت پروتئاز استحصال شده از دستگاه گوارش ماهی بر عملکرد، قابلیت هضم، پروتئین و کیفیت لاشه جوجه های گوشتی طراحی گردید. 144 قطعه جوجه گوشتی نژاد راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی که شامل سه منبع پروتئاز (پروتئاز استخراج شده از ماهی، پروتئاز اسیدی و پروتئاز قلیایی) به چهار تیمار، چهار تکرار و نه قطعه جوجه یکروزه در هر تکرار اختصاص یافتند. در دو هفته اول آزمایش جوجه هایی که از پروتئاز استخراج شده از ماهی تغذیه کردند افزایش وزن معنی داری نسبت به سایر گروهها داشتند ( 0/05>P). جوجه هایی که از پروتئاز اسیدی تغذیه کردند ضریب تبدیل غذایی آنها در بازه ی زمانی 1 - 21 روزگی کاهش معنی داری با گروه هایی که جیره پایه و جیره حاوی پروتئاز قلیایی مصرف کردند داشت ( 0/05>P). در سن 14 ، 21 و 36 روزگی کیفیت لاشه مورد بررسی قرار گرفت و مشاهده شد پروتئاز تاثیر معنی داری بر درصد وزن لاشه، سینه، ران، پانکراس، طحال و قلب نداشت. در 36 روزگی پروتئاز اسیدی و قلیایی باعث افزایش معنی دار وزن قلب جوجه های مورد آزمایش نسبت به جیره پایه و پروتئاز استخراج شده از ماهی گردید ( 0/05>P). پروتئاز اسیدی باعث افزایش طول ژژنوم و ایلئوم در سن 21 روزگی شد و همچنین در سن 36 روزگی پروتئاز اسیدی باعث افزایش طول ژژنوم با سایر گروهها شد( 0/05>P). در سن 36 روزگی پروتئاز اسیدی باعث بالا رفتن فعالیت آنزیمهای تریپسین و پروتئاز کل دوازدهه شد( 0/05>P). خصوصیات بیوشیمیایی خون در سنین 14 و 21 روزگی مورد آزمایش قرار گرفت و مشاهده گردید پروتئاز اسیدی باعث بالارفتن اوره، اسید اوریک و نیتروژن اوره در سن 21 روزگی شد ولی اختلاف بین گرو ه ها معنی دار نبود. در این مطالعه مشاهده شد درصد ابقاء پروتئین در جیره پایه کمترین مقدار و در جیره حاوی پروتئاز استخراج شده از ماهی دارای بالاترین مقدار بود ولی اختلاف آنها با سایر جیره ها معنی دار نبود .