در دهه گذشته افزایش بارهای محوری، ترافیک سنگین و شرایط سخت اقلیمی و نارسایی های ساختاری آسفالت باعث شده که سالانه آسیب های وارده به روسازی جاده ها هزینه های زیادی را در سیستم حمل و نقل کشورها تحمیل کند. چسب )قیر( آسفالت نقش تعیین کننده ای در این آسیب ها دارد. یکی از روش های افزایش طول عمر روسازی، اصلاح چسب آسفالت است. قیر در دماهای پایین تر و بالاتر به ترتیب شکننده و مایع می شود که می تواند منجر به ترک خوردگی در دمای پایین روسازی و شیار شدن در دمای بالا شود. بنابراین، برای افزایش عملکرد چسب آسفالت، اصلاح قیر با افزودن اصلاحکنندهها ضروری است. یکی از این افزودنی ها میکروسیلیکا است که یک ماده در مقیاس نانو تا میکرومتر است و در مقادیر زیاد موجود است. میکروسیلیکا یک پودر فرعی یا زباله صنعتی است که در طی تولید سیلیکون عنصری یا آلیاژهای حاوی سیلیکون تولید می شود. میکروسیلیکا به طور گسترده ای برای افزایش خواص بتن ساختمانی مورد استفاده قرار گرفته است، اما مطالعات تحقیقاتی محدودی اثر افزودن میکروسیلیکا را بر خواص مخلوط آسفالت بررسی کردند. هدف از این مقاله بررسی اثر میکروسیلیکا در بایندر یا چسب آسفالت و همچنین ارزیابی بهبود خصوصیات عملکردی مخلوط های آسفالتی با اصلاح و بهبود خواص قیر با استفاده از میکروسیلیکا می باشد، تا بتوان راهکاری مناسب جهت افزایش قابلیت باربری روسازی های آسفالتی در برابر بارهای دینامیکی و کاهش تغییر شکل ماندگار ارائه نمود.
