تصویر به دست آمده در یک زاویه دید، طرحی 3-بعدی (3D) از توزیع بر روی صفحه 2-بعدی (2D) آشکارساز است. از آنجائی که در عمل تصویربرداری پزشکی اطلاعات مربوط به عمق که در آنجا پرتوزایی اتفاق می افتد در دسترس نیست و علاوه بر این فعالیت های ناشی از قسمت های جداگانه ممکن است در صفحه آشکارساز با یکدیگر هم پوشانی کنند ممکن است وضوح تصویر کم باشد. لذا فقط با یک تصویربرداری تعیین توزیع فعالیت غیرممکن است زیرا تعداد نامحدودی توزیع می توانند عملکرد تصویری یکسانی داشته باشند. دشواری آن مانند پیداکردن دو عدد تنها به کمک دانستن حاصل جمع آنها می باشد. با این حال هم پوشانی مشاهده شده در تصاویر به موقعیت نسبی از آشکار ساز و قسمتهای داخلی بدن بستگی دارد. بنابراین اطلاعات بیشتر در مورد موقعیت نسبی را می توان با گرفتن تصاویر بیشتری از تعداد زیادی زاویه دید دراطراف جسم موردنظر بدست آورد. هدف اساسی در توموگرافی رایانه ای تک فوتونی یا به اصطلاح "اسپکت" به دست آوردن دقیق ترین تصویر ممکن از توزیع ساطع کننده پرتوگاما در هر قسمت از بدن با استفاده از تصاویر بدست آمده توسط چرخش یک دوربین گاما در چندین زاویه دید است. اصل اساسی تصویربرداری پزشکی هسته ای بدین صورت است که داروی نشاندار شده گسیلنده گاما به یک موجود زنده تزریق شده و یک دستگاه خارجی (دوربین گاما) رادیواکتیویته ناشی از آن را از یک یا چند زاویه نمایش تشخیص می دهد. اگر چه بسیاری از الگوریتم های مختلف برای اسپکت از جمله تصویر برگردان فیلترشده (FBP)، گرادیان مزدوج (CG)، حداکثر احتمال موردنظر بیشینه (MLEM) و حداکثر بیشینه سازی انتظار پسینی (MAPEM) به کار می روند. در این پژوهش به ارزیابی الگوریتم تصویر برگردان فیلترشده و حداکثر احتمال موردنظر در یک نمونه فانتوم پرداخته شده است.
