هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر نقض و تخطی از قراردادهای روانشناختی بر رفتارهای شهروندی مشتریان با توجه به نقش میانجی اعتماد در بین مراجعین و مشتریان یکی از بیمارستان های استان همدان می باشد. بدین منظور تعداد 210 نفر با استفاده از روش تعیین حجم نمونه در تحلیل رگرسیون چند متغیری انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد که پایایی و روایی آن به وسیله آلفای کرونباخ و تحلیل عاملی تأییدی مورد سنجش قرار گرفت. مدل مفهومی پژوهش با استفاده از بخش ساختاری مدل معادلات ساختاری موسوم به تحلیل مسیر مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که یک نقض قرارداد روانشناختی می تواند به تخطی از قرارداد روانشناختی منجر شود. این عدم پایبندی یک بیمارستان به قراردادهای روانشناختی، ادراکات و نگرش بیماران به عنوان مشتری را نسبت به قابلیت اطمینان و صداقت و نیات خوب خود در راستای تامین منافع و نیازهای آنها و نسبت به توانایی بیمارستان در عملی کردن آنچه که وعده داده است را مختش می کند که خود زمینه ساز عدم اعتماد بیماران نسبت به یک بیمارستان است. همچنین این عدم اعتماد ایجاد شده نسبت به یک بیمارستان می تواند موجبات ارائه رفتارهای شهروندی منفی چون عدم ارائه بازخور، عدم کمک به سایر بیماران و عدم تمجید و تبلیغ مثبت آن بیمارستان در نزد مشتریان بالقوه را به وجود آورد.
