اگرچه مجموعه مصوبات وزیر صنایع و معادن در مورد برنامه بهره وری انرژی و آب به عنوان دستورالعمل اصلاح الگوی مصرف بخش های مختلف اقتصادی ازجمله کشاورزی در طی دستور العملی در سال 1388 ابلاغ گردیده و سازمان استاندارد موظف به ارائه استانداردمصرف انرژی فرآیندها و محصولات گردیده است ولی استاندارد مشخصی در مورد میزان مصرف انرژی توسط بخش های مختلف کشاورزی ارائه نشده است. و در این رابطه می توان گفت که کشاورزی سنتی در میزان مصرف نهاده ها از جمله انرژی متکی به دانسته های قبلی خود می باشد. دست یافتن به الگوی صحیح مصرف تنها راه رسیدن به کشاورزی پایدار می باشد. سیاستهای کلان در بخش کشاورزی کشور نیز در زمینه اجرای کشاورزی پایدار با توجه به مزایای آن تاکید دارد و در کنار توجه به مزایای اقتصادی- اجتماعی آن، به مسایلی مانند مانعی برای پیدایش آلودگی های آب و خاک و حفاظت از محیط زیست( جلوگیری از به خطر افتادن حیات گیاهان، حیوانات و انسان ها ) توجه دارد. این در حالی است که الگوهای کشاورزی متداول خسارت های جبران ناپذیری به منابع زیستی کشور وارد آورده و درصورت غفلت برنامه ریزان و سیاست گذاران کشور در زمینه اصلاح شرایط جاری یش بینی می شود این روند مخرب به نحو روزافزونی ادامه یابد.
