در این مقاله، اثر استخلافهای گوناگون بر فیلیسیتی و پایداری کاربنهای 3،1 -دواستخلافی-دیفسفول- 2-ایلیدن و -3،1 دیآری لدیفسفول- 2-ایلید ن بر پایه محاسبههای نظریه تابع ی چگالی در فاز گاز و حلال ارزیابی شد. برای بهدست آوردن مقیاس فیلیسیتی، شاخص الکتروندوستی کل و برای بررسی پایداری، سنجههای اختلاف انرژی بین حالتهای یکتایی-سهتایی، انرژی هیدروژندار شدن، انرژی واکنش ایزودسمیک و اختلاف انرژی بین سطوح هومو و لومو محاسبه و سپس، نتایج با یکدیگر مقایسه شدند. بررسیها نشان میدهند که در هر دو فاز، برای 3،1 -دواستخلافی دیفسفول- 2-ایلیدنها )در حالت یکتایی(، گونه دارای گروه نیترو بالاترین مقدار الکتروندوستی و کمترین میزان پایداری و گونه دارا ی گروه ترشیو-بوتیل بیشترین مقدار هستهدوستی و بالاترین میزان پایداری را دارند. در مورد 3،1 -دیآریلدیفسفول- 2-ایلیدنها، گونه دارای گروه آمین، بیشترین مقدار هستهدوستی و گونه دارای گروه نیترو بیشترین مقدار الکتروندوستی را دارند. در حالت کلی، پایداری -3،1 دیآری لدیفسفول- 2-ایلید نها بیشتر از پایداری 3،1 -دواستخلافی فسفول- 2-ایلیدنها است.
