عباس زمانی

امروزه استفاده از پلیمرهای طبیعی به منظور تامین مواد زیستی در عرصه ی زیست فناوری بسیار مورد توجه قرار گرفته است و دو حیطه ی مهندسی بافت و دارورسانی نیز رویکرد ویژه ای برای استفاده از این مواد در زمینه تهیه هیدروژل ها به منظور ساخت داربست های زیستی و حاملان دارو اتخاذ نموده اند. از طرف دیگر ضایعات حاصل از فرآوری و صید جهت تامین مواد زیستی در عرصه ی زیست فناوری به منبع قابل رقابت با جانوران خونگرم تبدیل شده است. از این رو در این تحقیق از غضروف فیل ماهی به منظور تهیه هیدروژل با هدف کاربرد در مهندسی بافت غضروف و همچنین حامل داروی نظیر GnRH استفاده گردید. این مطالعه در پژوهشکده مهندسی بافت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی و انستیتو پاستور ایران انجام شد.در بخش اول این تحقیق یک داربست سه بعدی و متخلخل مبتنی بر ECM حاصل از غضروف ماهی خاویاری پس از سلول زدایی و هضم آنزیمی با استفاده از تکنیک خشکایش انجمادی به دست آمده و تاثیر غلظت های مختلف ECM (10، 20، 30، 40 و 50 میلی گرم در میلی لیتر) بر ویژگی های ساختاری (درصد تخلخل، اندازه منافذ، استحکام فشاری، جذب آب و نرخ تخریب) پس از شبکه ای شدن با EDC/NHS مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه این داربست با استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی انسانی (hASCs) سلول دار شده و توانایی کندروژنزیز این داربست در مقایسه با داربست های تجاری کلاژن و کلاژن-هیالورونیک اسید و نیز کشت پلیت به عنوان گروه کنترل منفی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از MTT نشان داد این داربست هیچ گونه سمیتی برای سلول ها نداشت. بررسی تصاویر هیستولوژی وSEM نشان داد داربست به دست آمده از غضروف ماهی از چسبندگی و نفوذ سلولی پشتیبانی کرد. نتایج حاصل ازReal Time-PCR، ایمونوهیستوشیمی و آنالیزهای بیوشیمیایی نشان داد داربست حاصل، بیان ژن های اختصاصی غضروف (Coll-II، ACAN، Sox9) و سنتز ترکیبات ECM (کلاژن و GAG) را القا کرده است. با توجه به نتایج حاصل می توان نتیجه گرفت داربست مورد مطالعه سبب القای کندروژنزیز شده است و با توجه به سهولت دسترسی به منابع تهیه داربست و ارزان بودن آن ها می توان آن را به عنوان یک جایگزین مناسب در مهندسی بافت معرفی کرد.در بخش دوم، قابلیت هیدروژل حاصل از غضروف ماهی در تهیه سامانه ی رهایش دارو به روش امولسیون دوگانه مورد ارزیابی قرار گرفت.التراسو