بهنوش فرخزاده

مقدمه تغییر اقلیم، حاصل از افزایش گاز های گلخانه ای باعث ایجاد تغییرات قابل ملاحظه ای در وضعیت آب و هوایی شده است. مهم ترین اثر افزایش دمای کره زمین، تغییر اقلیم می باشد. فرایند تغییر اقلیم به ویژه تغییرات دما و بارش مهم ترین بحث مطرح در قلمرو علوم محیطی می باشد. این تغییر اقلیم در آینده می تواند در میزان و حجم فرسایش خاک تغییراتی را ایجاد نماید. مهم ترین اثری که می تواند داشته باشد افزایش قدرت فرسایندگی باران می باشد. روش کار در این مطالعه به منظور تعیین اثر تغییر اقلیم بر عامل فرسایندگی باران ابتدا از بین مدل های GFDL-ESM2g، HAD GEM2-es، CCSM4 و CSIRO-Mk3.6.0 و با استفاده از مقایسه بین داده های مشاهده شده و داده های مدل های اقلیمی با بکارگیری معیارهای ارزیابی خطا، مناسب ترین مدل اقلیمی برای هر ایستگاه انتخاب شد سپس خروجی مدل اقلیمی مناسب با استفاده از روش دلتا ریز مقیاس شد. در نهایت با هدف پایش تغییرات عامل فرسایندگی در ایستگاه های مورد مطالعه در دوره آینده شبیه سازی شد. نتایج براساس این نتایج عامل فرسایندگی باران در طول دوره ی آتی نسبت به دوره مشاهداتی تغییراتی خواهد داشت. این تغییرات در بیش تر ایستگاه ها افزایشی خواهد بود، دامنه تغییرات عامل R بین 83/0- تا 97/0 (مگاژول میلی متر بر هکتار ساعت) بوده که بیش ترین مقدار افزایش فاکتور R مربوط به ایستگاه قم و برای دوره 2081-2100 تحت سناریوی RCP8.5 خواهد بود. بحث و نتیجه گیری بیش ترین مقدار کاهش فاکتور R مربوط به ایستگاه رشت و برای دوره 2065-2046 و تحت سناریوی RCP8.5 می باشد. که با توجه به نتایج تحقیقات مشابه مبنی بر تغییرات متنوع مکانی عامل فرسایندگی و هم چنین، تغییر عامل فرسایندگی در مناطق مختلف جغرافیایی دور از انتظار نیست و با مطالعات نیرینگ (2001)، توانگر و همکاران(1395)، سان و همکاران(2002)، نیرینگ و همکاران(2005) و ژانگ و همکاران(2010) مطابقت دارد