برآورد صحیح رسوبدهی حوزه های آبخیز از جنبه های مختلف اعم از مدیریت منابع آب و خاک، عمران، فعالیت های زیربنایی، مقوله های اقتصادی و اجتماعی همیشه مدنظر برنامه ریزان می باشد. با توجه به اینکه به دلیل کمبود امکانات، نظارت و بازبینی پیوسته از دبی جریان- رسوب در بیشتر رودخانه ها میسر نمی-باشد، معمولاً از معادله سنجه برای برآورد رسوبدهی استفاده می شود. در این میان ارزیابی انواع منحنی سنجه و فاکتورهای اصلاح اریب می تواند منجر به ارائه رابطه بهینه دبی جریان- غلظت رسوب شود؛ که وضعیت رسوبدهی رودخانه ها را بهتر به نمایش بگذارد. از این رو در این پژوهش به ارزیابی انواع منحنی سنجه و فاکتورهای اصلاح اریب در ایستگاه اندازه گیری دبی- رسوب واقع در خروجی حوزه آبخیز سد کلان ملایر پرداخته شد. برای این کار از منحنی های سنجه یک خطی سالانه و حدوسط دسته ها استفاده شد. فاکتورهای اصلاح اریب به کار گرفته شده نیز شامل FAO، QMLE، Smearing، MVUE و β می باشند. همچنین از شاخص های ناش ساتکلیف، مجذور میانگین مربعات خطا و شاخص صحت برای ارزیابی استفاده شد. طبق نتایج، منحنی سنجه حدوسط دسته ها نسبت به منحنی سنجه ای که از برازش کل داده ها بدست می آید کارائی بهتری دارد. در مورد اعمال ضرائب اصلاح اریب بر معادله سنجه رسوب، نتایج نشان داد که در هر دو حالت یک خطی و حدوسط دسته ها، رابطه اولیه USBR عملکرد بهتری داشته است. در حالی که با اعمال ضرایب اصلاحی، از دقت مدل کم شده است. همچنین نتایج نشان داد ضریب اصلاحی β در منحنی های سنجه برازش داده شده برای کل داده ها و حدوسط دسته ها هیچ تأثیری بر اصلاح رابطه دبی- رسوب ندارد.
