کی از براهینی که با تکیه بر مبانی فلسفی ملاصدرا و اولین بار توسط خود وی بر اثبات وجود خدا اقامه شده است، برهان «فقر وجودی» یا «امکان فقری» است. ویژگی این برهان آن است که ملاک نیازمندی معلول به علّت را در فقر وجودی آن می داند بر خلاف اشراقیّین و حتّی مشائین که اگر چه در براهین خود از امکان استفاده کرده اند لکن با دقت در آنها معلوم می شود که مقصودشان از امکان، همان امکان ماهوی است و این با اصالت وجود سازگار نیست زیرا باید ملاک نیازمندی به علّت را در ذات وجود ممکن جستجو کرد. در حقیقت می توان برهان فقر وجودی را تبیین دقیق برهان امکان و وجوب دانست
