کمّ در لغت اسم تامّ بوده و به معنای کمّیت (مقدار و تعداد) است و در اصطلاح فلاسفه «کمّ» یا «کمیّت» یکی از مقولات عرضی به شمار می رود و در تعریف آن آورده اند: «کمّ عرضی است که به خودی خود، قسمت پذیر باشد» اینکه گفته می شود «به خودی خود قسمت پذیر باشد» بدان جهت است که اگر جوهر یا عرضی، انقسام داشته باشد این تقسیم پذیری ذاتی آن ها نیست بلکه از آن جهت که موضوع کمیّت هستند قابلیّت انقسام دارند.
