در یک دسته بندی کلی شهید مطهری این براهین را به سه قسم تقسیم میشوند: 1- براهین فطرت یا براهین انفسی (راه دل و حسّ خداجویی) در این راه، انسان به وسیله شهود بی واسطه، خدا را درک می کند و در واقع، وجود خدا برای انسان بدیهی است. براهین خداشناسی از راه آثار یا خلقت خدا این نوع برهان، از راه های گوناگونی قابل تقریر است. برخی از این تقریرها عبارتند از: الف) از طریق حدوث عالم و مخلوقات ب) از طریق وجود نظم و تشکیلات فوق العاده جهان خلقت ج) از طریق توجه به غایات و اهداف موجودات در این نوع براهین، نوعی استدلال وجود دارد که خدا را به وسیله آیات و نشانه ها، اثبات می کند. در حقیقت همان آیات و نشانه ها واسطه اثبات وجود خدا قرار می گیرند. 3- براهین فلسفی خداشناسی این راه عقلی و فلسفی محض و از طریق وجود و موجود به طور کلی طی می شود. در این راه هم اگر چه نوعی استدلال وجود دارد و خدا با واسطه اثبات می شود لکن آنچه واسطه قرار می گیرد آیات و نشانه ها نیستند (چنان که در براهین نوع دوم بود) بلکه واسطه ها، یک سلسله اصول عقلی (بدیهی یا نظری) هستند
