اضافه در لغت به معنای پیوست دادن و ضمیمه کردن و نسبت دادن است. و در اصطلاح فلاسفه یکی از مقولات نسبی بوده و در تعریف آن گفته اند: "اضافه حالتی است که از تکرر نسبت بین یک شیء با شیء دیگر برای شیء حاصل می شود." مانند اضافه پدر - فرزندی که بین پدر و فرزند و فرزند و پدر برقرار است . در حقیقت مراد از اضافه، همان حالتی است که برای پدر و فرزند از نسبت بین این دو بر ایشان حاصل می شود. تفاوت مقوله اضافه با اضافه لغوی مقوله اضافه هیئتی است که از تکرر نسبت میان دو شی حاصل می شود بر خلاف اضافه لغوی که صرفا به معنای نسبت است، به علاوه در اضافه مقولی (طبق نظر اکثر فلاسفه) هیئت حاصله ، از نسبت مکرر به دست می آید نسبت یک طرفی نیست. اینکه گفته می شود « تکرر نسبت » ، برای این است که نسبت های یک طرفی را از حیطه تعریف خارج کند ، به عبارتی به آن نسبتی ، اضافه گفته می شود که هر دو طرف با هم نسبت داشته باشند . زمانی که گفته می شود اضافه برادری و برادری در حقیقت نسبت دو طرفه است ، یا زمانی که گفته می شود اضافه پدر فرزندی ، باز هم نسبت دو طرفه است . بسیاری از نسبت ها یک طرفی هستند مانند حروف نسبت که عمدتا یک طرفه اند . و بالاتر اینکه حتی در اضافه مقولی هم اگر ما تنها یک طرف نسبت را در نظر بگیریم ، بدون اینکه طرف دیگرش را مورد توجه قرار دهیم باز هم صرف نسبت و اضافه است بدون اینکه اضافه مقولی باشد .
