مراد از عالم ماده همین عالم محسوس است که به آن عالم طبیعت و عالم شهادت نیز گفته می شود. در نزد فلاسفه این عالم در پایین ترین مراتب وجود قرار دارد. می توان گفت مرز بین فلسفه و سفسطه، اثبات اصل هستی است که پایین ترین مرتبه آن همین عالم ماده است. حتی هیچ کدام از سوفیست ها نیز این عالم را منکر نشده اند تنها ظاهر برخی از عبارات سوفیست یونان باستان "گرگیاس"، انکار این عالم است. این عالم را از آن جهت عالم محسوس می نامند که برخی از موجودات این عالم یا خودشان محسوس واقع می شوند. مانند کیفیات محسوسه و یا به وسیله حواس به وجود آنها علم پیدا می کنیم. مانند زمانی که کنابی را بین دو دستمان قرار می دهیم به وسیله حس علم به وجود یک موجود مادی در بین دست هایمان پیدا می کنیم. منشأ اعتقاد انسان به واقعیت های مادی را می توان ناشی از یک استدلال ارتکازی و نیمه آگاهانه و به عبارتی از قضایای فطری دانست که قریب به بدیهی محسوب می شوند.
