توحید در لغت مصدر باب تفعیل است. یکی از معانی باب تفعیل نسبت دادن مبدأ اشتقاق فعل به مفعول است. توحید به همین بکار رفته است و به معنای یکی دانستن خداست. در اصطلاح فلاسفه نیز دقیقا به همین معنا بکار رفته است.توحید در اصطلاح فلاسفه و متکلمین دارای مراتب یا اقسامی است که عبارتند از: 1- توحید ذاتی 2- توحید صفاتی 3- توحید افعالی (توحید در خالقیت) 4- توحید در ربوبیت تکوینی 5- توحید در ربوبیت تشریعی (توحید در تشریع و تقنین) 6- توحید در اطاعت 7- توحید در حاکمیت 8- توحید در الوهیت