«علم» در لغت به معنای دانستن (معنای مصدری) و دانش (معنای اسم مصدری) به کار برده می شود. در اصطلاح فلاسفه نیز واژه «علم» هم در خداوند و هم در معالیل او به همان معنای لغوی آن لحاظ می شود، هر چند مکانیزم «دانستن» در علم حضوری و حصولی متفاوت است. اقسام علم خداوند 1- علم خداوند به ذات خودش: به این معنا که خداوند به ذات مقدس خودش عالم است. 2- علم خداوند به موجودات قبل از پیدایش و خلقت آنها 3- علم خداوند به مخلوقات بعد از پیدایش و خلقت آنها
