چراغ خطر الکترونیکی، نوع پیشرفته ای از چراغ ترمز است که برای هشدار تصادف عقب به جلو زنجیره ای با استفاده از ارتباطات بین خودرویی طراحی شده است. در این فناوری کاهش سرعت ناگهانی خودرو جلویی که در دید مستقیم خودروهای پشت سر نمی باشد، از طریق ارتباط بیسیم و تجهیزات درون خودرویی به اطلاع راننده رسیده و زمان کافی برای عکس العمل راننده و جلوگیری از تصادف را فراهم می نماید. اما در این دسته از سناریوهای تصادف، شاخص های تصمیم گیری هشدار تصادف مانند زمان تا تصادف نمی توانند به موقع هشدار لازم را به راننده بدهند. در این پژوهش مدلی را ارائه داده ایم که بر اساس ترکیب شاخص ها در یک زنجیره، نسبت به هشداردهی در زمان مناسب تصمیم گیری می نماید. مدل ارائه شده با استفاده از شبکه فازی عصبی مقادیر شاخص های سرفاصله زمانی و زمان تا تصادف را فازی نموده و نسبت به فعال شدن یا نشدن سامانه هشدار چراغ خطر الکترونیکی تصمیم گیری می نماید. نتایج نشان می دهد، مدل پیشنهادی با دقت 2/91 درصد موجب کاهش 5/88 درصد از تصادفات خودرو سوم در یک زنجیره می گردد. همچنین هشدارهای نابجا و غیر ضروری در این روش فقط 13 درصد می باشد.
