هدف این پژوهش بررسی میزان تاثیر الگوی سنجش (تکوینی – تراکمی) بر پیشرفت آمادگی جسمانی دانش آموزان دوره ی دوم ابتدایی بود. جامعه مورد مطالعه این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره ی ابتدایی شهر ملایر که نمونه مورد مطالعه با استفاده از روش تصادفی مرحله ای – خوشه ای انتخاب شد. روش پژوهش مورد استفاده شبه آزمایشی است، که با استفاده از طرح دو گروهی (آزمایشی و کنترل) با پیش آزمون وپس تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان α = 0/ آزمون انجام و داده های پژوهش با استفاده از آزمون آنکوا با 05 داد که بین نمرات دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون با حذف اثر پیش آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد. در این ارتباط عملکرد گروه آزمایش در متغییر پرش، دراز و نشست، بارفیکس، دوی 276 متر و دوی 4 متر، تفاوت معنی داری با گروه کنترل داشت. نتایج پژوهش نشان داد که الگوی سنجش تکوینی در *9 مقایسه به سنجش تراکمی، تاثیر بیشتری در افزایش میزان آمادگی جسمانی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی دارد.
