سیگنال ترنسداکشن 1 در بیولوژی، یک مکانیسم سلولی است که محرکها را به پاسخ سلولی مشخصی تبدیل مینماید و با یک سیگنال فیزیکی یا شیمیایی آغاز و به گیرنده میرسد و باعث تغییر عملکرد سلول میشود. رسپتورها در غشاء سلول هستند که قسمتی از آنها در داخل و قسمتی در خارج سلول است. سیگنالهای شیمیایی به قسمت بیرونی پروتئین گیرنده میچسبند و شکلش را تغییر میدهند و این باعث به وجود آمدن سیگنال دیگری در داخل سلول میشود. برخی مسنجرهای شیمیایی مثل تسترون میتوانند از غشا سلولی بگذرند و مستقیماً به رسپتورها در سیتوپلاسم یا هسته بچسبند. برخی مواقع مجموعه سیگنالهای زیادی (مثل آبشار) وارد سلول میشوند و در هر مرحله هم تقویت میشوند به همین دلیل یک سیگنال کوچک میتواند باعث پاسخهای بزرگی شود. سرانجام، سیگنال باعث به وجود آوردن تغییراتی در سلول میشود که ممکن باشد یا ممکن است در سیتوپلاسم و در عملکرد آنزیمها باشد. DNA است این تغییرات در داخل هسته و در بیشتر وقتها توالیهای منظم فعل و انفعالات شیمیایی داخل سلول درگیر میشوند و توسط آنزیمها حمل شده و از طریق تولید میشود که معمولاً خیلی سریع اتفاق میافتد. « مسیر مسنجر ثانویه 2 » مسنجرهای ثانویه لینک میشوند. به این ترتیب تعداد پروتئین ها و بقیه مولکولهایی که در این پدیده شرکت میکنند در طول پروسه زیاد میشود به همین دلیل مجموعه سیگنالها توسعه یافته و محرکهای خیلی کوچک باعث پاسخهای بزرگی میشوند. در باکتریها و سایر ارگانیسمهای تک سلولی فرآیند ترنسداکشن یک سلول به چندین راه محدود میشوند که میتواند به محیط پاسخ دهد ولی در ارگانیسمهای چند سلولی نظیر بسیاری از آبزیا، تعداد بسیار زیادی از این فرآیندها برای تعدیل رفتارهای سلولهای انفرادی استفاده میشود بدین وسیله عملکرد ارگانسیم در حالت کلی هماهنگ میشود. هر چه ارگانیسمها پیچیدهتر باشند این مکانیسمها پیچیدهتر است. بدین ترتیب چسبیدن به قسمت سطح داخلی یا خارج سلول با تکیه بر سیگنال ترنسداکشن انجام میشود. بسیاری از پروسههای بیماری مثل دیابت و بیماریهای قلبی و سرطان از طریق مسیرهای ناقص سیگنال ترنسداکشن بوجود می آید که این نشان دهنده اهمیت حیاتی این پدیده در بیولوژی و پزشکی است.
