محمود قربانی مرغشی

آزمایشی برای بررسی اثر ضدکوکسیدیوز ترکیب ماناکوکسین و مقایسه با داروهای ضدکوکسیدیوز شیمیایی در جوجه های گوشتی چالش شده با اووسیست-های اسپروله آیمریا صورت گرفت. برای انجام این آزمایش تعداد 360 قطعه جوجه یک روزه نر سویه راس 308 با میانگین وزن 1±43 گرم از یک گله مادر تجاری در سن 45 هفته انتخاب و در قالب طرح کاملا تصادفی و بصورت آزمایش فاکتوریل 2×5 با 4 تکرار و 9 پرنده در داخل هر پن قرار داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه فاقد هرگونه داروی ضدکوکسیدیوز، جیره پایه به همراه 3 ترکیب متفاوت از ضدکوکسیدیوز ماناکوکسین (به میزان 1 گرم/کیلوگرم) و جیره پایه به همراه 500 میلی گرم/کیلوگرم ضدکوکسیدیوز دیکلازوریل با 2 ترکیب چالش کوکسیدیوز (بدون چالش و چالش با 1 میلی لیتر سوسپانسیون مخلوط حاوی 7000 اووسیست اسپروله آیمریا تنلا، آیمریا آسرولینا و آیمریا ماکسیما) در سن 21 روزگی بودند. در طول آزمایش، افزایش وزن، میزان خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی جوجه ها بصورت هفتگی اندازه گیری شد. در سنین 7، 14، 28، 35 و 42 روزگی از هر واحد آزمایشی، یک قطعه جوجه کشتار و وزن نسبی قطعات لاشه اندازه گیری و از سکوم آنها برای شمارش میکروبی و از ایلئوم برای بررسی هیستومورفولوژی روده نمونه برداری صورت گرفت. بخش هایی از دستگاه گوارش (از دئودنوم تا رکتوم) برای بررسی جراحات روده ای، در سنین 28، 35 و 42 از لاشه پرنده خارج و ترکیب مخاطی دئودنوم، ژژنوم، ایلئوم و سکوم به صورت ماکروسکوپیک بررسی و امتیازدهی (0 تا 4) شد. مقدار اووسیست های دفعی در فضولات نیز در سنین 28، 35 و 42 روزگی با استفاده از لام مک مستر شمارش شد. میزان اوره، اسیداوریک، پروتئین کل، تری گلیسرید، کلسترول و همچنین شمارش تفریقی سلول-های خونی، میزان هماتوکریت و نیز درصد نوتروفیل، لنفوسیت، مونوسیت، بازوفیل و ائوزنوفیل در سنین 30 و 40 روزگی سنجش شد. نتایج بدست آمده نشان داد که آلوده کردن جوجه ها با اووسیست های آیمریا منجر به افت معنی دار (001/0≥ P) خوراک مصرفی و وزن جوجه ها و افزایش ضریب تبدیل غذایی در سنین مختلف گردید. افزودن ضدکوکسیدیوز ماناکوکسین و دیکلازوریل به جیره جوجه های چالش شده با اووسیست های آیمریا از افت معنی دار خوراک مصرفی در سنین مختلف جلوگیری نمود. نتایج بدست آمده نشان داد که افزودن ضدکوکسیدیوز ماناکوکسین به جیره جوجه های درگیر با