مهدی هدایتی

این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای تاثیر عصاره اتانولی مرزه خوزستانی و آویشن شیرازی با آنتی بیوتیک محرک رشد فلاوومایسین بر عملکرد، شمارش باکتری های روده کور و پاسخ ایمنی در جوجه های گوشتی انجام گرفته است. در این آزمایش تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی نژاد راس 308 به صورت طرح کاملا تصادفی در قالب فاکتوریل با 5 گروه آزمایشی که هر گروه دارای 4 تکرار و در هر تکرار10 قطعه جوجه انجام گرفت. گروه های آزمایشی شامل گروه 1 به عنوان شاهد، گروه 2 جیره پایه به همراه 045/0 درصد آنتی بیوتیک محرک رشد فلاوومایسین، گروه 3 جیره پایه به همراه 05/0 درصد عصاره مرزه خوزستانی گروه 4 جیره پایه به همراه 05/0 درصد عصاره آویشن شیرازی و گروه 5 جیره پایه به همراه 025/0 درصد عصاره مرزه خوزستانی و 025/0 درصد عصاره آویشن شیرازی بودند. در پایان هر هفته پرورش، خوراک مصرفی، افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و تلفات اندازه گیری و ثبت شد. در سنین 28 و 35 روزگی میزان 5/0 سی سی SRBC (گلبول قرمز خون گوسفندی) در عضله سینه سمت راست تکرارهای زوج تزریق شده و در روزهای 35 و 42 روزگی از 2 پرنده از هر تکرار جهت بررسی تیتر ایمنی (تیتر آنتی بادی علیه نیوکاسل و آنفولانزا، تیتر آنتی بادی علیه SRBC و شمارش تعداد گلبول های سفید خون) خون گیری به عمل آمد. در روز پایانی آزمایش (42روزگی) 2 پرنده از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب و ضمن خونگیری جهت اخذ سرم به منظور اندازه گیری پروتئین فاز حاد، به منظور بررسی صفات احشایی و شمارش باکتری های روده کور کشتار شدند. نتایج این آزمایش نشان داد که اثر گروه های آزمایشی بر روی میزان خوراک مصرفی، میانگین افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی، به جز هفته اول پرورش در هیچ یک از هفته های پرورش معنی داری نبودند. اثر گروه های آزمایشی بر میزان ماندگاری و باکتری های روده کور معنی دار نبود (05/0>P). گروه های آزمایشی باعث افزایش معنی دار درصد لاشه شدند و همچنین وزن قلب و وزن بورس فابرسیوس به طور معنی داری کاهش پیدا نمود (05/0>P) تیتر آنتی بادی علیه بیماری نیوکاسل در سن 35 روزگی تحت تاثیر گروه های آزمایشی قرار گرفت (05/0>P). بالاترین تیتر در گروه05/0 درصد عصاره آویشن مشاهده شد، در حالی که تیتر آنتی بادی علیه بیماری آنفولانزا در سن 35 و42 روزگی و تیتر علیه نیوکاسل در سن 42 روزگی تحت تاثیر گروه های آزمایشی قرار نگرفتند (0