ایران یکی از مهمترین کشور های تولید کننده کشمش در جهان بوده و رتبه هفتم جهانی را دارا می باشد. جهت تولید و صادرات موفق کشمش باید شاخص های کیفی مورد نظر اتحادیه های بین المللی را مورد توجه قرار داد. در سالهای اخیر متاسفانه به دلیل رعایت نکردن اصول مدیریتی و علمی توسط تولید کنندگان بازده تولید و فرآوری کشمش با کیفیت مناسب کاهش یافته است. این پژوهش با بررسی وضعیت تولید کشمش به صورت تصادفی از 45 باغ تولیدی و 5 کارخانه صنعتی فرآوری این محصول صورت گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که برخی از چالش های تهیه کشمش شامل عدم استفاده از ارقام مناسب کشمشی، تغذیه نامناسب، آبیاری نامنظم، شیوع آفات و بیماری ها قبل از برداشت انگور می باشد. از طرفی به دلیل زمان برداشت نامناسب، پهن کردن انگور روی خاک جهت خشک کردن سنتی و بدنبال آن افزایش درصد شن، سنگریزه و چسپیدن ذرات خاک به حبه و بالا رفتن میزان ناخالصی کشمش که موجب هزینه و زمان بر بودن جداسازی آنها در کارخانه می شود، از دیگر مشکلات تهیه کشمش در مراحل آغازین می باشد. همچنین استفاده از تیمارهای شیمیایی نامتعارف مثل کربنات تقلبی و روغن پارافین با کیفیت پایین، حمل کشمش از مزرعه به کارخانه با کیسه های پلاستیکی غیر بهداشتی، میزان بیش از حد انیدرید سولفور (2oS) به کار رفته در هنگام فرآوری، رطوبت بیش از حد کشمش و بسته بندی غیر استاندارد از جمله مشکلات آماده سازی کشمش در کارخانه های مکانیزه فرآوری جهت صادارات می باشد. راهکارهای علمی، عملی و مدیریتی پیشنهادی جهت رفع این مشکلات شامل رعایت برخی از موارد قبل از برداشت مثل شناسایی، اصلاح و ایجاد ارقام مقاوم به تنش های محیطی، دارای عملکرد بالا، بی دانه و مناسب فرآوری، با استفاده از روشهای نوین زیست فناوری و نانوتکنولوژی می باشد. کشت انگور در مناطقی با دوره رشد کافی، تغذیه تاکستان ها با کودهای کامل و ریز مغذی ها با تاکید بر عناصر پتاسیم، روی و بر، روشهای نوین آبیاری شامل "کسر آبیاری تنظیم شده" (RDI) و آبیاری قطره ای، مبارزه تلفیقی و بیولوژیکی با عوامل بیماری زا، از جمله راهکار های پیشگیرانه می باشند. همچنین برداشت به موقع با اندازه گیری میزان قند و مواد جامد محلول (TSS) مورد نظر بوسیله رفلکتومتر و HPLC، به کاربردن بارگاه طبقاتی توری سقف دار مجهز جهت خشک کردن اولیه در مزرعه، استفاده از کیسه های ت
