کیفیت میوه ها بعد از برداشت به علت انتشار اتیلن، از دست دادن آب و سایر واکنش های درونی، کاهش می یابد و تلاش برای کاهش خسارات وارده منجر به عرضه ی بسته بندی های مختلف شده است. بنابراین آزمایشی جهت بررسی و مقایسه عمر انبارمانی 5 رقم انگور ’بیدانه سفید‘، ’بیدانه قرمز‘، ’لعل‘، ’صاحبی‘ و ’فخری‘ انجام شد. در این آزمایش از بسته بندی با ظروف یکبار مصرف، عدم بسته بندی، شستشو قبل از انبارداری و عدم شستشو استفاده گردید. صفات تنفس، میزان آب میوه، قند، اسیدهای آلی، pH و میزان آنتوسیانین، عمر انبارمانی، درصد چروکیدگی، درصد قهوه ای شدگی، درصد کپک زدگی و درصد کاهش آب بررسی و اندازه گیری شد. با توجه به نتایج بدست آمده در این پژوهش رقم ’بیدانه قرمز‘ با بسته بندی در ظروف یک بار مصرف با 95 درصد سالم ماندن بیشترین عمر انبارمانی را داشت. این تیمار با داشتن کمترین مقدار تنفس (mgCO2/kg.hr 03/0) از نظر درصد قهوه ای شدگی، درصد چروکیدگی، درصد کپک زدگی و درصد کاهش آب به ترتیب با 3، 5، 0 و 9 درصد کمترین مقدارها را نسبت به سایر تیمارها داشت که بیانگر کیفیت بالاتر میوه های این تیمار بعد از 30 روز انبارمانی بود. بعلاوه این تیمار کمترین مقدار اسید قابل تیتر (ml 22/0) را نشان داد که بیانگر بازارپسندی بالای آن است. رقم ’صاحبی‘ با تیمار شستشو با آب قبل از انبارمانی با بیشترین مقدار تنفس (mgCO2/kg.hr 16/0) و با 10 درصد سالم بودن و 60 درصد چروکیدگی کمترین میزان انبارمانی را بین سایر ارقام نشان داد. این تیمار با کمترین مقدار آنتوسیانین (µmol/mg21/0) و بیشترین مقدار اسید قابل تیتر (ml 68/0) پس از انبارمانی کمترین میزان بازارپسندی را داشت. بر اساس نتایج این پژوهش رقم ’بیدانه قرمز‘ و رقم ’فخری‘ مناسب انبارمانی هستند و در مورد تیمارهای شستشو قبل از انبارداری و استفاده از ظروف یکبار مصرف می توان گفت که این تیمارها به تنهایی تمام مزایای یک روش مناسب برای حفظ کیفیت را دارا نبود و باید تغییراتی در آنها اعمال شود.
