انگور (Vitis Vinifera) گیاهی از خانواده Vitaceae می باشد که اهمیت بسیار زیادی چه به صورت تازه خوری و چه به صورت فرآوری شده در تغذیه دارد. انگور دارای انواع ترکیبات آنتی اکسیدان بسیار مفید برای انسان می باشد. از طرفی سالیسیلیک اسید به عنوان یک شبه هورمون در برخی گیاهان به عنوان افزایش دهنده ترکیبات آنتی اکسیدان معرفی گردیده است. در تحقیق حاضر از چهار رقم انگور واقع در مرکز تحقیقات انگور ملایر استفاده شد و از دو غلظت یک و یک دهم میلی مولار سالیسیلیک اسید به صورت اسپری بر روی برگها استفاده گردید. اندامهای مورد مطالعه برگ، گوشت، پوست و دانه انگور بودند. وزن تر حبه ها نشان داد که تیمار SA بویژه 0.1 میلی مولار افزایش معنی داری بر وزن تر حبه ها دارد و این افزایش در مرحله غورگی نسبت به مرحله رسیدگی بسیار شدیدتر می باشد. محتوای آنتوسیانین در گوشت غوره بسیار تحت تاثیر تیمار هر دو غلظت SA قرار گرفت و افزایش معنی داری در هر دو غلظت مشاهده گردید. در حالیکه در برگ و پوست بسته به رقم و غلظت پاسخ ها متفاوت بودند اما در دانه در هر دو غلظت کاهش دیده شد. در ضمن تغییرات آنتوسیانین در مرحله رسیدگی نیز مشابه مرحله غورگی بود. فلاونوئیدها در پوست، گوشت و برگ در هر دو مرحله غورگی و رسیدگی در هر دو غلظت SA افزایش نشان داد. هرچند این افزایش در غلظت 0.1 مشهودتر بود. تغییرات فنل کل بسته به اندام و رقم بسیار متغییر بود و از نظم خاصی تبعیت نمی کرد. مطالعه درصد فعالیت آنتی اکسیدانی به روش DPPH نشان داد که فعالیت آنتی اکسیدانی در بیشتر اندامها در مرحله غورگی در غلظت 0.1 میلی مولار SA افزایش معنی داری دارد و این در حالی است که در مرحله رسیدگی غلظت 1 میلی مولار اثر مثبت بیشتری را نشان می دهد. همچنین در صد فعالیت آنتی اکسیدانی با کمک سیستم بتا کاروتن لینوائیک اسید افزایش معنی دار تیمار SA را در هر دو غلظت در پوست، گوشت و دانه نشان داد. بررسی فعالیت آنتی اکسیدان آنزیمی سوپراکسیددیسموتاز نیز بیشتر در غلظت یک میلی مولار افزایش داشت. تغییرات رسوراترول به کمک HPLC نشان داد که رقم شاهانی نسبت به رقم فخری دارای رسوراترول بالاتری می باشد و همچنین اثر مثبت تیمار SA در هر دو غلظت در برگها و پوست مشهود می باشد.
