تنش اکسایشی حاصل از سرما روی غشاء های زیستی و بسیاری از فرایندهای متابولیکی گیاه اثر منفی دارد. در این پژوهش، اثر کاربرد برگی متیل جاسمونات روی میزان نشت یونی، محتوای آب نسبی، کلروفیل کل، پراکسیداسیون لیپیدهای غشاء، پراکسید هیدروژن، فنول کل، پروتئین های محلول و فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدان (از قبیل سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گایاکول پراکسیداز و اسکوربات پراکسیداز) برگ دانهال های خیار گلخانهای رقم ‘نگین’ تحت تنش سرما بررسی شد. دانهال ها در مرحله چهار برگی با غلظت های مختلف متیل جاسمونات (0، 50، 100 و 200 میکرومولار) محلول پاشی شدند. بعد از 48 ساعت، نیمی از بوته های تیمار شده با متیل جاسمونات به همراه شاهد به مدت 12 ساعت در معرض دمای ºC4 و سپس به مدت سه روز در شرایط بهبودی در گلخانه قرار گرفتند. مابقی دانهال های تیمار شده با متیل جاسمونات و شاهد در دمای ºC24 نگه داری شدند. تنش دمای پایین به طور معنی داری غلظت نشت یونی، مالون دی آلدهید و پراکسیدهیدروژن را افزایش داد. در حالیکه تیمار متیل جاسمونات به طور معنی داری تولید این شاخص های خسارت زای غشاء را تحت تنش سرما کاهش داد. محتوای فنول کل و پروتئین های محلول در دانهال های محلول پاشی شده با متیل جاسمونات در مقایسه با شاهد بیشتر بود. متیل جاسمونات به ویژه در غلظت های 100 و 200 میکرومولار، به طور چشمگیری فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گایاکول پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز را در دانهال های سرمادیده افزایش داد. به نظر می رسد که متیل جاسمونات ضمن افزایش غلظت تنظیم کننده های اسمزی مانند پروتئین های محلول و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و ترکیبات فنولی باعث کاهش اثرات منفی دمای پایین و در نتیجه پایداری بیشتر غشاء سلول ها می شود.
