خودناسازگاری در بادام و گونه های جنس آلوسانان یک مکانیسم مهم ژنتیکی بوده است که به این گیاهان اجازه می دهد گرده خودی یا گرده های مشابه را تشخیص دهد و سبب جلوگیری از خودباروری شود. خودناسازگاری در بادام از نوع گامتوفیتیک است و توسط یک مکان ژنی چند آللی کنترل می شود. مطالعه حاضر به منظور شناسایی و انتخاب اولیه نتاج خودسازگار در تلاقی های کنترل شده بادام با استفاده از آغازگر اختصاصی SFF-SFR انجام شد. برخی صفات مهم مورفولوژیکی والدین تلاقی ها با استفاده از توصیفگر UPOV و IBPGR بادام ارزیابی شدند. همچنین نتاج F1 حاصل از پنج ترکیب تلاقی شامل تلاقی های A (تونو × ژنوتیپ 101)،B (سوپرنووآ × ژنوتیپ 101)، C (ژینکو × شاهرود 21)،D (تونو × ژنوتیپ 12) و E (تونو × شاهرود 17) با استفاده از روش PCR جهت تکثیر DNA و بررسی خودسازگاری، آزمایش شدند. نتایج حاصل از روش PCR با استفاده از آغازگر SFF-SFR نشان داد که نتاج خودسازگار نواری به اندازه 449 جفت باز نشان دادند که نتاج خودناسازگار فاقد این نوار بودند. علاوه بر این، تمامی ارقام خودناسازگار داخلی فاقد آلل S1 بود و این آلل تحت هیچ شرایطی در والدین مادری (ارقام خودناسازگار داخلی) وجود نداشت.
