تنششوری شامل تجمع یونهایی نظیر سدیم، سولفات و کلر در محیط است که رشد و نمو طبیعی گیاه را مختل میسازد. پاسخ گیاهان به تنش شوری پیچیده است و بستگی به عوامل گوناگونی نظیر نوع و غلظت املاح، مرحله رشد گیاه، پتانسیل ژنتیکی گیاه و عوامل محیطی دارد. تنش شوری به روشهای گوناگونی سبب کاهش رشد گیاهان میشود، هر چند سهم هر کدام از این عوامل به درستی مشخص نیست. کاهش پایداری غشای سلولی، کاهش فعالیت آنزیمهای فتوسنتزی، کاهش فتوسنتز، کاهش آماس سلولها و در نتیجه کاهش توسعه برگها، اختلال در جذب یونها و به ویژه تجمع یونهای سدیم و کلر در برگ و در نهایت کاهش رشد رویشی و عملکرد اقتصادی از اثرات تنش شوری بر گیاهان زراعی میباشد. تنش شوری همچنین موجب تنوع ژنتیکی در جمعیتهای گیاهی میشود و این امر سبب سازگاری گیاه با شرایط محیطی مختلف میشود. در میان محصولات باغبانی که ارزش اقتصادی بالایی دارند انگور و مرکبات را میتوان نام برد که سازوکارهای کنترل بهتری در برابر غلظتهای بالای سدیم دارند. گیاهان در پاسخ به تنش شوری متحمل یکسری تغییرات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی از قبیل کاهش رشد و حجم کنوپی گیاه، کاهش محتوای آب سلولها، تجمع قندهای محلول، پرولین، برخی پروتئینها، اسید آبسیزیک و افزایش آنزیمهای آنتی اکسیدان میشوند که این تغییرات منجر به افزایش سازگاری در برابر محیط شور میشود. در این مقاله به جزئیات این تغییرات پرداخته شده است.
