کاربرد متعادل کودهای شیمیایی و نیز تنطیم کننده های رشد گیاهی به منظور دستیابی به محصول با عملکرد و کیفیت بالا یکی از اهداف مهم در برنامه های مدیریتی در تاکداری نوین می باشد. در این میان کاربرد ترکیبی اسید جیبرلیک به عنوان یک تنطیم کننده رشد موثر در افزایش اندازه و وزن خوشه و نیز کاربرد سولفات پتاسیم به عنوان یک عنصر پر مصرف و تاثیرگذار بر کیفیت میوه انگور از اهمیت زیادی برخوردار است که تاکنون کمتر به آن توجه شده است. تغذیه برگی یک روش سریع و کارآمد جهت تامین نیاز غذایی و رشدی تاک به ویژه در مراحل بحرانی رشد است. در پژوهش حاضر تاثیر کاربرد برگی سولفات پتاسیم در سه سطح صفر، 1500 و 3000 میلی گرم در لیتر و اسید جیبرلیک در چهار سطح صفر،30، 60 و 90 پی پی ام به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در یک باغ تجاری 12 ساله انگور واقع در روستای افسریه شهرستان ملایر در سال 1395 مورد ارزیابی قرار گرفت. محلول پاشی در سه نوبت شامل یک هفته قبل از گلدهی، دوهفته بعد از تشکیل میوه و شش هفته بعد از تشکیل میوه انجام شد. میوه ها در هفته چهارم شهریور ماه مطابق با شاخص بلوغ برداشت و برخی صفات کمّی، کیفی و بیوشیمیایی میوه اندازه گیری شد. بر اساس نتایج اثر متقابل سولفات پتاسیم و اسید جیبرلیک بر وزن حبه، وزن خوشه، طول و عرض خوشه، عملکرد میوه و کلروفیل برگ تاک های تیمار شده معنی دار شد. بیشترین طول و عرض خوشه و عملکرد مربوط به تاک های تیمار شده با اسید جیبرلیک 90 پی پی ام در ترکیب با سولفات پتاسیم 3000 میلی گرم در لیتر بود که البته با مقدار این شاخص در تیمار ترکیبی سطح سوم هر دو عامل اختلافی نداشت. غلطت کلروفیل کل در تیمار اسید جیبرلیک 30 پی پی ام در ترکیب با سولفات پتاسیم 3000 میلی گرم بر لیتر بیشتر از سایر تیمار ها بود. اثر تیمارهای مورد مطالعه بر محتوای آنتوسیانین، فلاونوئید، فنول کل، مجموع مواد جامد محلول میوه، ظرفیت آنتی اکسیدانی (DPPH) و اسید آسکوربیک در سطح احتمال 1% معنی دار شد. تاک های تیمار شده با سطح سوم جیبرلیک اسید و سولفات پتاسیم، محتوای آنتوسیانین و فلاونوئید بیشتری در مقایسه با دیگر تیمار ها داشتند. محتوای فنول کل در تیمار ترکیبی اسید جیبرلیک 90 پی پی ام و سولفات پتاسیم 3000 پی پی ام بیشترین بود. بر اساس درجه بریکس بیشترین درصد قند مربوط به تیمارهای سولفات پتاسیم 300
