انگور از محصولات مهم باغبانی است که بطور مرتب سطح زیر کشت آن افزایش می یابد. در بین ارقام مختلف آن، تعدادی با میوه های مطلوب وجود دارند که به جهت کیفیت بالای آنها برای مصارفی همچون تازه خوری، تهیه کشمش و سایر فرآوری ها توجه باغداران را به خود جلب کرده است. بنابراین در همین راستا یکی از روش های کارآمد در کوددهی باغات و تاکستان ها کاربرد برگی و یا محلول پاشی عناصر تغذیه ای می باشد. کاربرد برخی الیسیتورها به منظور افزایش محصول و متابولیت های ثانویه یکی از اهداف مهم در برنامه های مدیریتی تاکستان می باشد. در این راستا استفاده از برخی تنظیم کننده های رشد از قبیل اسید سالیسیلیک و اسید جیبرلیک ضمن افزایش عملکرد تاثیر به سزایی در تجمع متابولیت های ثانویه دارد. لذا در تحقیق حاضر اثر کاربرد برگی اسید جیبرلیک در سه غلظت (0، 30 و 60 پی پی ام) و اسید سالیسیلیک در سه غلظت (0، 5/0 و 1 میلی مولار) در چهار مرحله فنولوژیکی مختلف شامل :1- قبل شکوفایی گل 2- بعد شکوفایی گل 3- غوره گی و 4- تغییر مزه در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. بر اساس نتایج اختلاف معنی داری بین تیمار های مختلف بر اساس میزان عملکرد، محتوای فنول کل، فلاونوئید، آنتوسیانین و ظرفیت آنتی اکسیدانی مشاهده شد. بیشترین عملکرد با 2/35 کیلوگرم در بوته در تاک های تیمار شده با غلظت 30 پی پی ام اسید جیبرلیک در ترکیب با اسید سالیسیلیک 1 میلی مولار به دست آمد و کمترین عملکرد با 3/17 کیلو گرم در بوته در تیمار 5/0 میلی مولار اسید سالیسیلیک به تنهایی حاصل شد. میزان فنول کل، فلاونوئید و آنتوسیانین در تاک های تیمار شده با غلظت اسید سالیسیلیک 1 میلی مولار به تنهایی بیشترین بود. از طرفی بیشترین ظرفیت آنتی اکسیدانی با 02/61 درصد در میوه تاک هایی مشاهده شد که با غلظت 30 پی پی ام اسید جیبرلیک در ترکیب با اسید سالیسیلیک 1 میلی مولار محلول پاشی شده بودند. بنابراین جهت نیل به عملکرد بالا کاربرد سطح بالای اسید جیبرلیک و سطح متوسط اسید سالیسیلیک و به منظور افزایش متابولیت های ثانویه ترکیب سطوح متوسط این تنظیم کننده ها توصیه می شود. همچنین به جهت بالابردن کیفیت محصول و با توجه به خاصیت ضدسرطانی رسوراتول و اهمیت از دیرباز تا امروز این ماده، و با استناد به یافته های پژوهش در دست، افزایش غلظت این ماده در غل
