کنترل فساد قارچی از طریق محلولپاشی بوته های انگور با سرکه طبیعی در مراحل پس از برداشت هدف این آزمایش بود. آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در یکی از تاکستان های شهر جاورسیان از توابع استان مرکزی در سال 1395 انجام شد. سن بوته های انگور 10 سال و رقم آن بیدانه سفید بود. آزمایش با سه تیمار شامل تیماریک: مصرف آب مقطر، تیماردو: ترکیب سرکه طبیعی و آب مقطر به نسبت 1 به 6، تیمار سه: ترکیب سرکه طبیعی با آب مقطر به نسبت 1 به 12 در 6 تکرار اجراء گردید. درصد اسید آلی موجود در سرکه برابر 6/4 درصد بود. زمان های محلولپاشی شامل مراحل قبل از شکست خواب جوانه و 5 مرحله بعد از خارج شدن بوته ها از مرحله تشکیل میوه، با فاصله دو هفته بود. از هر تکرار 4 کیلوگرم میوه برداشت شد و در 10 ظرف فومی درب دار تقسیم شد و در مجموع با احتساب 3 تیمار و 6 تکرار 180 ظرف فومی درب دار حاوی میوه انگور تهیه گردید و با رعایت شرایط یکنواختی برودت و رطوبت، ظروف حاوی میوه به مدت 50 روز در دمای 1 درجه سانتی گراد با رطوبت 85 درصد نگهداری شد. پس از 50 روز انبارداری درصد فساد قارچی محاسبه شد. بر اساس نتایج اثر تیمارهای اعمال شده بر درصد فساد قارچی در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. با توجه به نتایج مقایسه میانگین، تیمار دو (ترکیب سرکه طبیعی و آب مقطر به نسبت 1 به 6) آلودگی قارچی را به 52/11 درصد کاهش داد. این در حالی بود که درصد آلودگی قارچی در میوه های بدون محلولپاشی با سرکه (تیمار یک: شاهد)، برابر با 08/70 درصد بود.
