«صمیمیت» عاملی اساسی در رضایت، کیفیت، ثبات و عملکرد زناشویی است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش «بهزیستی معنوی»، «گذشت» و «چشم انداز زمانی» در تمییز زوج های دارای صمیمیت زناشویی بالا و پایین بوده است. روش پژوهش «همبستگی» بود. جامعه آماری کل زوج های 20 تا 40 سال شهرستان ملایر بود که از میان آن ها به روش در دسترس 366 زوج انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس های «بهزیستی معنوی»، «گذشت تصمیمی و هیجانی»، «چشم انداز زمانی» و «صمیمیت زناشویی» استفاده شده است. داده ها با استفاده از «تحلیل تشخیص» تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد ابعاد بهزیستی معنوی، گذشت و چشم انداز زمانی در پیش بینی عضویت گروهی زوج های دارای صمیمیت زناشویی بالا و پایین نقشی معنا دار داشت. به عبارت دیگر، چشم انداز زمانی حال جبرگرا، گذشت هیجانی، چشم انداز زمانی گذشته منفی، بهزیستی وجودی، چشم انداز زمانی گذشته مثبت، گذشت تصمیمی، چشم انداز زمانی آینده و حال لذت گرا به ترتیب عضویت افراد در دو گروه را پیش بینی نموده است. با توجه به تأیید نقش بهزیستی معنویْ گذشت و چشم انداز زمانی در تمییز زوج های دارای صمیمیت زناشویی بالا و پایین، توجه مشاوران و روان شناسان زناشویی به نقش این متغیرها در برنامه های پیش گیری و خدمات مشاوره ای در زوج های دارای صمیمیت زناشویی پایین از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
