استفاده از کودهای آلی به عنوان یک منبع جایگزین فسفر (P)، چشم اندازهای روشنی را برای بهبود و تأمین فسفر مورد نیاز خاک به ارمغان آورده است. به منظور بررسی اثر زمان بر اجزای فسفر خاک بعد از افزودن کود مرغی و بیوچار حاصل از آن، نمونه خاک با درصدهای مختلف کود مرغی و بیوچار حاصل از آن (صفر، 5/0، 1 و 5/1 درصد) تیمار شده در دمای 25 درجه سانتی گراد همراه با رطوبت ثابت مورد انکوباسیون قرار گرفت و در زمان های 3 ساعت، 1، 3، 7، 14، 28، 42، 63، 84، 112 و 140 روز از خاک نمونه برداری و اجزای فسفر (محلول و تبادلی، پیوند با اکسیدهای آهن و آلومینیوم، پیوند با کلسیم و آلی) قرائت گردید. همچنین فعالیت آنزیم های فسفاتاز قلیایی و اسیدی درشروع، پایان و اواسط انکوباسیون اندازه گیری شد. داده های این پژوهش به صورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس برای تمام اجزا نشان داد که سطوح مختلف کودمرغی و بیوچار حاصل از آن در طی زمان تاثیر معنی داری بر میزان فسفر در جز محلول و تبادلی، پیوند با اکسیدهای آهن و آلومینیوم، پیوند با کلسیم و آلی در سطح یک درصد داشته است. افزودن کود مرغی و بیوچار حاصل از آن موجب افزایش معنی دار غلظت فسفر در جزء محلول و تبادلی نسبت به شاهد شد. بیشترین غلظت فسفر در این جز در تیمار 5/1 درصد کود مرغی و بیوچار در پایان انکوباسیون و کمترین غلظت در شروع انکوباسیون در خاک شاهد مشاهده گردید. مقدار فسفر در این جز در بیوچار در زمان های اولیه بیشتر از کود مرغی بود، ولی به مرور زمان رهاسازی از بیوچار کندتر از کودمرغی شد. ولی عموماً بین سطوح مختلف تیمارها اختلاف معنی-داری مشاهده نگردید. اثر افزایشی کود مرغی بر فسفر پیوندی با اکسیدهای آهن و آلومینیوم بیشتر از بیوچار بود. تیمارهای حاوی کود مرغی غلظت فسفر را بیشتر (8/1 درصد نسبت به شاهد) از بیوچار (2/1 درصد نسبت به شاهد) افزایش داده اند. اثر زمان بر فسفر موجود در جزء پیوند با کلسیم هم معنی دار بود و با گذشت زمان غلظت فسفر در این جزء در تیمارهای مختلف افزایش یافت. ولی غلظت فسفر در این جز در خاک تیمار شده با سطوح مختلف کود مرغی بیشتر از خاک های تیمار شده با سطوح مختلف بیوچار بود. با توجه به مجموع فسفر معدنی (جز محلول و تبادلی+ جز پیوند با اکسیدهای آهن و آلومینیوم + جز پیوند