خاکهای نرم و شل یکی از خاکهای مسئلهداری است که به عنوان پدیده مخرب ژئوتکنیکی میتوان در نظر گرفت. این پدیده در خاکهای مانند ماسه و لای شل، رسهای نرم و پررطوبت، خاکهای آلی و یا تلفیقی از خاکهای فوق رخ میدهد. هنگامی که درصد آب موجود در خاکها زیاد میشود و عادی تحکیم یافته هستند به آنها خاکهای نرم و شل گفته میشود. ویژگی بارز این خاکها مقاومت ضعیف و ناپایداری حجمی آنها است. درصورتی که خاک از خود مقاومت نداشته باشد باعث وارد شدن خسارت به سازههای احداثی بر روی آن می شود، برای بهبود پارامترهای مقاومتی خاک نیاز به بهسازی میباشد. هدف این مقاله بررسی روشهای بهسازی خاکهای نرم و شل است. روش های مناسب برای بهسازی خاکهای نرم و شل که شامل تراکم ویبرهای یا ویبره شناوری، تثبیت با مواد افزودنی، تثبیت خاک به روش تزریق و استفاده از ستونهای سنگی و شنی میباشد، بر اساس نتایج تحقیق ستونهای سنگی و شنی به روشهای مختلفی صورت میگیرد که باعث افزایش ظرفیت باربری، پایداری، افزایش مقاومت و کاهش نشست زیر سازه میشود. در این تحقیق ضمن معرفی خاکهای نرم و بهسازی آن به وسیله روش ستونهای سنگی و شنی، کاربردها و محدودیتهای آن بحث و بررسی به عمل میآید
