در مسأله کیفیت ارتباط نفس و بدن، تشابهات زیادی در دیدگاه عارفانه ابن عربی و دیدگاه فیلسوفانه ملاصدرا به چشم می خورد. در واقع فلسفه ملاصدرا در این زمینه ادامه ی عرفان ابن عربی است و تفاوتی در نظریات آنها در مسأله ارتباط نفس و بدن دیده نمی شود. باور هر دو اندیشمند در بسیاری از مبانی مسأله ارتباط نفس و بدن، از جمله نحوه ی وجود تعلقی نفس به بدن، اتحاد نفس و بدن، جسمانیه الحدوث بودن نفس و وابستگی نفس به بدن در کسب کمال، شبیه به هم است. ابن عربی و ملاصدرا فاصله بین نفس و بدن را قبول دارند و از طرفی تأثیر و تأثر مستقیم و بدون واسطه میان نفس و بدن را محال می دانند، چراکه نفس امری مجرد و ملکوتی است و بدن امری جسمانی و مادی که در پایین ترین مرتبه ی انسانی قرار دارد؛ لذا برای برقراری ارتباط میان نفس و بدن قائل به مراتبی به-عنوان واسطه هستند که از هر طرف مناسب با طرف دیگر است. دیدگاه هر دو اندیشمند بر این است از یک طرف جسم لطیفی که اطباء آن را روح بخاری می نامند، به عنوان واسطه و مرتبه ای که مناسب با بدن است، قرار دارد و از طرف دیگر با استفاده از قاعده تطابق «عالم کبیر» با «عالم صغیر» مرتبه ی مثالی را که با نفس مناسب است، به عنوان واسطه و مرتبه ای دیگر معرفی می-کنند.
