مسأله آمیزش در دوره عادت ماهیانه مورد توجه متون مقدس (کتاب مقدس و قرآن) ادیان ابراهیمی (یهودیت، مسیحیت و اسلام) بوده است و در این متون با رویکردهای مختلف، احکامی را درباره این مسأله تشریع کرده اند. در این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی – تطبیقی روشن گردید که رویکرد عهد عتیق از کتاب مقدس کنونی به مسأله، رویکردی به شدت سختگیرانه است و غالب ارتباطات عادی و جنسی میان مرد و زن در ایام عادت ماهیانه را ممنوع ساخته است. در مقابل، در عهد جدید و مسیحیت تقریبا هیچگونه محدودیتی دراین باره وضع نگردیده است. قرآن در آیه 222 سوره بقره، صرفا آمیزش در این ایام را ممنوع کرده است که با توجه به مضمون آیه شریفه و روایات، به دست می آید که هدف اساسی از این ممنوعیت، رعایت بهداشت و تامین سلامت بوده است؛ مطلبی که دانش روز پزشکی آن را تایید و اثبات می کند.
