متون درسی یکی از ارکان مهم آموزش در هر نظام آموزشی هستند که نقش قابل توجهی در فرایند تعلیم و تعلُّم دارند و همواره مورد اهتمام برنامه ریزان آموزشی بوده اند. بررسی وضعیت متون آموزشی و آسیب شناسی کتاب های درسی در راستای اصلاح، تکمیل، روزآمد و کارآمد کردن آنها یکی از اقدامات لازم و متداول در نظام های آموزشی است. در بررسی و آسیب شناسی متون درسی دانش منطق در حوزه علمیه قم، با روش توصیفی – انتقادی، آسیب های متعددی را می توان یافت که به دو بخش آسیب های عمومی (اهداف، روش، محتوای، شکل و ظاهر متن، ساختار متن و جنبه های روان شناختی) و آسیب های اختصاصی (رکود و عدم پویایی در مباحث منطقی، بی توجهی به منطق جدید، اختلاف در ترتیب مباحث، استفاده از اصطلاحات و واژگان نامأنوس، کاستی کمّی و کیفی استفاده از مثال، فقدان تمرین و پرسش های تحلیلی) قابل تفکیک اند. این مقاله با بررسی کتاب های درسی منطق در نظام آموزشی حوزه علمیه قم، از نظر ویژگی های ساختاری و میزان رعایت اصول علمی در طراحی و تدوین آنها از یک طرف و درک اثرات مستقیم و غیرمستقیم محتوا بر ابعاد متفاوت یادگیری شناختی، عاطفی و مهارتی فراگیران از سوی دیگر، به دنبال سنجش آنها با شاخص های آموزشی است تا زمینه را برای بازنویسی آنها متناسب با شرایط و نیازهای جدید فراهم گرداند؛ تا کتابهای منطقی حوزه به شرایط مطلوب نزدیک تر شوند.
