مشخصات پژوهش

عنوان	تحلیل کیفیت هوا براساس ذرات معلق PM2.5 و PM10 با دو روش USEPA-AQI و IND-AQI و فاکتور EF در شهر اهواز در سال های 1395 و 1396
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	ذرات معلق (PM10 و PM2.5)، شاخص کیفیت هوا، فاکتور بیشینه، شهر اهواز
چکیده	زمینه و هدف: وضعیت نامطلوب کیفیت هوا یکی از مهم­ترین مشکلات محیط­زیستی است که بسیاری از شهرهای دنیا را به چالش کشیده است. در مطالعه حاضر با توجه به اهمیت ذرات معلق به عنوان یکی از مهم­ترین آلاینده­های اتمسفر شهر اهواز، هدف اصلی ارزیابی وضعیت کیفیت هوای این شهر از نظر ذرات معلق (PM10 و PM2.5) در سال­های 1395 و 1396 است. مواد و روش­ها: ابتدا داده­های مربوط به دو آلاینده از شبکه کنترل کیفیت هوای اهواز تهیه شد. برای بررسی وضعیت ذرات معلق و نیز تعیین سهم هر کدام از آلاینده­ ها در افت کیفیت هوا و نیز تعیین آلاینده مسئول از روش­ های USEPA-AQI و IND-AQI و نیز فاکتور بیشینه استفاده شد. یافته­ ها: میانگین غلظت سالانه برای PM10 و PM2.5 به ترتیبµg/m3 35/165 و µg/m3 26/58 مشاهده شد. براساس نتایج شاخص کیفیت هوای اهواز در این دوره براساس غلظت آلاینده PM10، 27 روز و براساس غلظت آلاینده PM2.5 در کل روزها وضعیت ناسالم بوده است. مقایسه غلظت فصلی آلاینده ­ها با استاندارد NAAQS نشان داد که دو آلاینده در تمام فصول از حد مجاز NAAQS بیشتر است. طبقه ­بندی کیفی هوا براساس IND-AQI نشان داد در تمام فصول کیفیت هوا در سطح ضعیف بوده است که براساس USEPA-AQI این وضعیت هوای اهواز کیفیت هوای ناسالم و ناسالم برای گروه­ های حساس را ایجاد کرده است. مقایسه دو روش نشان داد که IND-AQI در منطقه 90/273 و آلاینده شاخص PM10 است ولی براساس USEPA-AQI، آلاینده شاخص PM2.5 با مقدار AQI 93/136 بود. فاکتور EF نیز تأیید کننده نتایج روش IND-AQI بود و نشان داد که آلاینده مسئول در کاهش کیفیت هوا به وضعیت ضعیف و بحرانی در این دو سال، آلاینده PM10 است. نتیجه ­گیری: بنابراین براساس یافته­ ها نظارت و پایش مستمر کیفیت هوا به ویژه از نظر آلاینده PM10 یکی از استراتژی­ های اصلی برای کنترل آلودگی هوا در این شهر است
پژوهشگران	علیرضا ایلدرمی (نفر دوم)، نسرین حسن زاده (نفر سوم)