|
چکیده
|
تئوری های پرستاری همواره ریشه در مکتب های فلسفی دارند. پذیرش یک مکتب فکری در جهت دهی به فعالیت های نظری، عملی و بالینی یک پرستار نقش ایفا می کند. در این مقاله ی مروری ضمن بررسی ویژگی های عمومی پساساختارگرایی و اخلاق مبتنی بر پساساختارگرایی، فرصت ها و چالش های پساساختارگرایی و اخلاقیات آن برای پرستاری مورد بحث و بررسی واقع شد. حیطه ی اخلاق در پرستاری یکی از حیطه هایی است که با ورود پساساختارگرایی تحت تأثیر قرار گرفته است. اخلاق در این مکتب از ویژگی هایی هم چون محلی و کوچ گرایانه، گفتمانی، دموکراتیک، نسبی، ریزومی و غیر مرجعیتی بودن برخوردار است. با وجود پیامدهای مثبت این مکتب فکری برای پرستاری، هریک از ویژگی های مذکور در جوامع دینی چالش هایی برای حوزه ی اخلاقیات پرستاری به دنبال دارد که از جمله مهم ترین آن ها می توان به نسبیت گرایی ارزشی، نفی سلسله مراتب، نفی الگوگرایی و نفی فضای بازنمایی در حوزه ی اخلاق اشاره کرد که در مقابل آموزه های اخلاق پرستاری تدوین شده در کشورمان قرار دارد.
|