چکیده
|
بهائیان به دلیل اینکه سران بهائیت بدون معجزه ادعای نبوت نمودهاند، دلالت معجزه را با توجه به شباهت آن به سحر، در اثبات نبوت مورد خدشه قرار دادهاند. از سوی دیگر با وجود اینکه کتابهای حسینعلی نوری را بهعنوان معجزۀ او مطرح میکنند، اعجاز قرآن را از حیث بلاغی نیز زیر سؤال برده تا به این وسیله کتابهای سران خویش را که مملو از اشتباهات ادبی و محتواهای غیرمعقول هستند، توجیه نمایند. در این نوشتار با روش عقلی تحلیلی بیان گردیده که اولاً معجزه دلیل برهانی بر صداقت پیامبر است. ثانیاً اعجاز قرآن از حیث فصاحت و بلاغت با ادله متعدد به اثبات رسیده که هرگونه خدشهای را در این حوزه از قرآن دفع میکند. ثالثاً بهائیان با هیچ روشی نمیتوانند کتابهای خودشان را با قرآن مقایسه نمایند و شرایط معجزه را ندارند.
|