عنوان	سلمان فارسی مربّی یا متربّی
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	سلمان فارسی، قرآن، مربّی، فصاحت و بلاغت، قرآن، نزول قرآن، تعلیم پیامبر
چکیده	از جمله شبهات مطرح اینکه برخی نقش اساسی در شکل‌گیری قرآن و تعلیم پیامبر را، حضور سلمان فارسی در کنار پیامبر دانسته‌اند. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی درصدد پاسخ به این شبهه است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که این شبهه علاوه براین ادعایی بی‌دلیل است، وجود شباهت‌ها در ادیان مختلف را می‌توان معلول وحدت منشأ ادیان؛ یعنی وحی الهی دانست. همچنین اگر پیامبر الفاظ قرآن را از سلمان فرا گرفته بود، وحدت لسانی، فصاحت و بلاغت آیات قرآن، دلیل بر بطلان آن است؛ چراکه زبان او غیرعربی و غیرفصیح بود و اگر مقصود این است که محتوا را از سلمان گرفته، پیوستگی محتوایی و علوّ معارف قرآن از تعالیم موجود در دیگر کتب و ادیان، هرگونه تأثیرپذیری پیامبر را رد می‌کند. از سوی دیگر سلمان در مدینه مسلمان شده است درحالی‌که بیشتر قرآن در مکه نازل شده بود. جهل یا غرض‌ورزی نیز از علل مطرح شدن این‌گونه شبهات است. آگاهی سلمان از تورات و انجیل و اَوستا که دچار تحریف و تناقضات متعدد است نیز نمی‌تواند توجیه‌گر معلمی وی برای پیامبر در آوردن معجزه قرآن که دارای معارف شگرفی است، باشد.
پژوهشگران	محمود امیریان (نفر اول)، فاطمه برمر (نفر دوم)، نیما خوارزمی (نفر سوم)