|
چکیده
|
هدف: آزمون ترسیم ساعت، آزمونی عصب – روا نشناختی است که از سا لها پیش به عنوان بخشی از ارزشیابی و غربالگری برای بزرگسالان دارای آسی بهای شناختی مورد استفاده قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی تحولی ترسیم ساعت و مفهو مسازی زمان در کودکان استان همدان است. روش: یک هزار و 261 دان شآموز ) 620 پسر و 641 دختر( با میانگین سنی 5/ 9 و انحراف استاندارد 83 / 1 سال به صورت تصادفی انتخاب شدند. پس از اجرای فرم معلم فهرست رفتاری کودکان )آخنباخ و رسکورلا، 2001 ( و انجام مصاحبۀ نیم هساختارمند، بر اساس ملا کهای چاپ چهارم راهنمای تشخیصی و آماری انجمن روا نپزشکی آمریکا )سادوک و سادوک، 2005 (، گروه نمونه آزمون ترسیم ساعت را تکمیل کردند. مفهو مسازی زمان و ترسیم ساعت به طور جداگانه و با استفاده از سامانۀ نمر هگذاری کوهن، ر کیی، یکبی و ادموندز ) 2000 ( ارزیابی و داد ههای پژوهش با تحلیل واریانس چندمتغیری و آزمون t بررسی شد. یافت هها: نتایج نشانگر پیشرفت تدریجی ترسیم ساعت و مفهوم زمان از هشت سالگی به بعد بود. همچنین مشخص شد که در شش، هفت، هشت سالگی خطاهای یکفی نظیر وارون هسازی و فاصل هگذاری نامناسب شمار هها و پا ککرد نها متداول است، اما به تدریج با افزایش سن کاهش میی ابد. عملکرد دختران در ترسیم شکل ساعت و جایگزینی عقرب هها برای نشا ندادن زمان به طور معناداری بهتر از پسران بود. عملکرد آزمودن یها در ترسیم شکل ساعت و جایگزینی عقرب هها در مطالعات کوهن و همکاران) 2000 (؛ گنجی، دلاور، ذبیحی ) 1390 ( و مطالعۀ حاضر تفاوت معنادار داشت؛ بدین معنا که عملکرد آزمودن یهای ایرانی در هر دو مطالعه در ترسیم شکل ساعت و مفهو مسازی زمان بهتر بود. نتیج هگیری: براساس الگوی یافت هها، پیشرفت خطی مشاهده شده در استفاده از ربع دایره نشانگر آن است که ب یتوجهی کودکان ماهیتی تحولی دارد و نه آسیب شناختی. به طور کلی، تحول ترسیم ساعت ارتباط زیادی با رسش قطعۀ پیشانی دارد.
|