مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی وضعیت کمی وکیفی توده های دست کاشت در پارک جنگلی آبیدر سنندج
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	پارک جنگلی آبیدر سنندج، جنگل کاری، وضعیت کمی و کیفی درختان
چکیده	پارک جنگلی آبیدر سنندج با مساحت 855 هکتار در دامنه شرقی کوه آبیدر سنندج قرار گرفته است. تیپ های خالص درختی موجود در پارک مورد مطالعه شامل زبان گنجشک، اقاقیا، کاج سیاه، کاج تهران، سرو نقره ای، سرو خمره ای و تایله می باشند. جهت بررسی کیفی و کمی درختان و درختچه های موجود در آن نیاز به آماربرداری بود، از این رو با توجه به وضعیت جنگلکاری موجود روش نمونه برداری شبکه منظم (سیستماتیک) انتخاب گردید که این روش بصورت منظم تصادفی به اجرا در آمد. طبق نتایج حاصل از این بررسی، متوسط تعداد در هکتار گونه ها در کل پارک برابر 388 اصله در هکتار می باشد و در حدود 1/29 % پوشش درختی پارک را گونه زبان گنجشک و در حدود 9/18 % را گونه اقاقیا تشکیل می دهد و درصد پوشش سایر گونه های درختی مانند سرو خمره ای، کاج تهران، سرو نقره ای، کاج سیاه و تایله (نارون) موجود در پارک به ترتیب برابر است با: 1/6 % ، 9/3 % ، 9/6 % ، 3/1 % ، 1/4 % می باشد. بر اساس نتایج حاصل از بررسی درصد زنده مانی گونه ها در پارک آبیدر، کاج سیاه، سرو نقره ای و کاج الدار به ترتیب بالاترین درصد زنده مانی را به خود اختصاص دادند یعنی دارای درصد زنده مانی خوب بودند، و گونه سرو خمره ای از لحاظ درصد زنده مانی در رده مناسب و گونه زبان گنجشک و تایله از لحاظ درصد زنده مانی ضعیف بودند و برای گونه اقاقیا پایین ترین درصد زنده مانی بدست آمد. کم آبی و عدم وجود آّبیاری های منظم در سطح پارک از عمده ترین عوامل عدم زاد آوری طبیعی در پارک می باشد. کوبیده گی شدید خاک و ضخامت زیاد لاشبرگ از علتهای مهم محدود کننده زادآوری در تیپ های سوزنی برگان می باشند. زادآوری موجود در پارک عمدتاً از گروه های پاجوشی زبان گنجشک و اقاقیا است. آتش سوزی در تیپ کاج پارک، خسارت زیادی وارد ساخته است. میزان خسارت عوامل مخرب بویژه آفات و امراض بر روی درختان پارک زیاد می باشد.
پژوهشگران	علیرضا ایلدرمی (استاد راهنما)، فرهاد قاسمی آقباش (استاد راهنما)